Postola

Oto jedyna i niepowtarzalna notka w języku polskim na blogu gruzińskim:
Miro poprosił mnie, bym coś od siebie dodała. Zdaje mi się, że to w zamian za to, że nie umieszcza moich zdjęć na swoim drugim blogu. Najwyraźniej bardzo potrzebuje polskich akcentów na swoich stronach (z czego oczywiście bardzo się cieszę). Tak naprawdę, to Miro jest świetnym człowiekiem, czasem myślę, że mógłby być moim starszym bratem. No, ale przecież nie będę o nim pisać, bo wszyscy go znacie, więc ode mnie niczego nowego się nie dowiecie (chyba, że przeszedł nieoczekiwaną transformację spowodowaną nadmierną ilością stroopwafli, interesujących obiadów przygotowanych przez niego samego, a złożonych głównie z chleba tostowego; gry w rugby i przebywania z 8 is gr8).
Do tej pory nauczyłam się paru sformułowań w języku gruzińskim i muszę przyznać, że najbardziej podoba mi się wasze 'dziękuję' ('didi madloba' jakby ktoś zapomniał). Znam też 'na zdrowie', ale nie mam pojęcia jak to się pisze (po mojemu byłoby to 'gaumardżios'). Umiałam też powiedzieć coś o żabie, która siedzi w wodzie i rechocze, ale już zapomniałam. Jedno jest pewne - wymowa gruzińska jest znacznie trudniejsza od polskiej. Obiecuję nauczyć się czegoś więcej! A myślałam, że to polski jest najtrudniejszy dla obcokrajowców...
Na koniec (bo przecież ile można czytać jakieś cudze znaczki), dodam tylko, że to zaszczyt dla mnie, aby napisać coś dla Miro i robię to z wielką przyjemnością. Pozdrawiam wszystkich czytelników (zwłaszcza Utvino, bo zawsze dużo komentuje, a nasz kochany Miro wszystko tłumaczy) i żegnam dziecięcym: "cześć czołem, kluski z rosołem!".
AnonymousOla