წარმატებები მისურვეთ

სწრაფად, სწრაფად, სწრაფად. მალე უნდა დავწერო პოსტი და დავწვე. ხვალ დილით ადრე მაქვს ლექცია. სამ დღეში კი სრულ იზოლაციას მივმართავ. განვერიდები ყოველგვარ საზოგადოებას. გამოცდები მეწყება და იმიტომ.

სამი გამოცდა მაქვს და ზუსტად სამ კვირაში მოვრჩები. ასე რომ 16 დეკემბრამდე არ მგონია ახალი პოსტი დავწერო. მხოლოდ და მხოლოდ სამეცადინოზე ვცდილობ გადავიტანო კონცეტრირება. ამ სამ გამოცდას რომ მოვიშორებ, მერე კი დავისვენებ, ვიმოგზაურებ კიდეც. ერთი გამოცდაც მრჩება 15 იანვარს, მაგრამ იქამდე ქვეყანა დროა, მთავარია ესენი ჩავაბარო ჯერ.

დროებით.

პირველი თოვლი

ფიფქები ცვივა და

ფიფქები მღერიან,

გამოდით, გადოდით,

კვლავ ნოემბერია.

სათაური კინაღამ დამავიწყდა

მოკლედ, ავდექი და მოვიმარაგე შემდეგი ინგრედიენტები: 400 გრამი სოკო, 300 გრამი კარტოფილი, 1 თავი ხახვი, 1 კვერცხი, სადილის ტომატი, მარილი და პილპილი. მოკლედ მზად ვარ. აბა ახლა გამოვაცხოთ ახალი პოსტი:

400 გრამი სოკო:

იეღოველები აქ იცი როგორები არიან? ანუ მე მეგონა რომ არ აირიან, მაგრამ არიან. უფრო სწორად არ არიან, მაგრამ სხვები ხომ არიან, ასევე სექტანტები, რომლებიც ჩემთვის იგივე იეღოველები არიან... ორი ამერიკელი ტიპი შემხვდა რამდენიმე დღის წინ იმის იმედით რომ „ჭეშმარიტ“ ღმერთს მაზიარებდა... ბროშურა და თავიანთ ეკლესიაში დაპატიჟება. ბლააჰ: მორმონები.

იცი, რომ მორმონები ის ხალხია რომლებიც თუ არ ვცდები მე-19 საუკუნეში მრავალცოლიანობის მომხრე იყო? ახლა არ ვიცი თუ შეიცვალეს აზრი. ბლააჰ: ამავდროულად მასონებიც.

300 გრამი კარტოფილი:

ოოოო დიდებულო მატრიცა! ასრულდა ჩემი ოცნება და გიხილე როგორც იქნა! არადა, იმის გამო რომ შენში შემოსვლა ფული ღირდა არავინ მომყვებოდა შენს დასაპყრობად. და დაგიპყარი(თ). 15 ევრო რა ამბავია, საერთოდ 10 ღირს, მაგრამ რადგან 7 წლის იუბილე გქონდა, არაუშავს. ნამდვილად საუკეთესო ღამის კლუბი ხარ რაც ამ ქალაქშია და თან ადგილი გაქვს საკმარისი ბოლოს და ბოლოს რომ კარგად დაიხარჯოს ადამიანი...

1 თავი ხახვი:

კარგი ბავშვები არიან, რომ აიტეხეს წამოსვლა. კარგი იყო. ბედად სახლის გზაზე ორმა აქაურმა კეთილმა ადამიანმა გამიყოლა, ველოსიპედით, უკანა სკამზე ვიჯექი და კი დავტანჯე ის საწყალი, თუმცა ჯარისკაცი ვარო ბლატაობდა და... საკმაოდ შორს კი წამოვსულვარ, ფეხით ნეტა როდის მივიდოდი სახლში...

1 კვერცხი:

კარგი ინგრედიენტი შევურჩიე. მირო ჯუნიორი (ჩემი ველოსიპედი) ცენტრალური სადგურის გაჩერებაზე დავტოვე და დამავიწყდა წამოყვანა. ორი დღე სახლში ვიჯექი, დანიელმა გამომიარა მესამე დღეს ლექციაზე რომ წავსულიყავით, ჩავედი ქვემოთ და სად არის ველოსიპედი. კვერცხი. სადგურზე მაქვს დატოვებული... გადავრჩი რომ არ მომპარეს...

სადილის ტომატი:

ღმერთო ჩემო! როდემდე შეიძლება საქართველოს ნაკრები სულ აგებდეს და მე კიდევ სულ უაზროდ ბევრი მქონდეს სამეცადინო?

მარილი:

მირო ჯუნიორი შევაკეთე: უკანა საბურავი გამოვცვალე და წინ ბორბალზეც ცხვირი გავუსწორე - კი არ დადის, დაფრინავს.

პილპილი:

ელემენტებში 5 ევრო გადავიხადე. ბლააჰ...

მნიამნიააა, იმედია გემრიელი პოსტი გამომივიდა.

პ.ს. მართლა მშია, წავალ კარტოფილს მაინც შევწვავ.

ძაღლები, ველოსიპედისტები და სიდედრები არ დაიშვებიან ამ ბარშიო

ვიყავი სტოქჰოლმში და ჩამოვედი. სტოქჰოლმში რაა: 16 საათი გზაში აქეთ-იქიდან (ველოსიპედი-მატარებელი-მეორე მატარებელი-ავტობუსი-თვითმფრინავი-ავტობუსი/ავტობუსი-თვითმფრინავი-ავტობუსი-მატარებელი-მეორე მატარებელი-ველოსიპედი), 6 საათი 25 ევროიან ჰოსტელის 8 კაციან ოთახში და 7 საათი სტოქჰოლმში.

სიგიჟეა მარტო ერთი დღით წასვლა (შუადღის 4 საათზე რომ დაჯდება თვითმფრინავი და რომ ბნელა, ნისლია და ღამეა უკვე და თან წვიმს და წვიმს), მაგრამ ვინ თქვა რომ არ ვართ გიჟები? ვინ თქვა რომ ცუდი დრო ვატარეთ?

კარგი, დაუვიწყარი, სასაცილო, მხიარული...

ორი ბოთლი მარტინი და ბედნიერება იყო ახალგაზრდა...

...ჰოდა, სურათებს და ვიდეოებს იქით ბლოგზე ვგეგმავ რომ დავდო

რამდენი მაქვს მოსასწრები სამეცადინოო...

სასტუმრო ავიღოთ ჯობიაო. ღამე ძალიან შეგვცივდება, იმიტომ რომ სტოქჰოლმი ცივი ქალაქიაო, თან ამ დროს მით უმეტეს, ნოემბერშიო. არადა მანამდე იმ აზრზე ვიყავით რომ ერთმანეთს გავათბობდით როგორმე. და რომელი აზრი გაიმარჯვებს: სითბო თუ კომფორტი? ღამის კლუბებიც დილამდე არ მუშაობენ და რომ დაიხურებიან ღამე რა უნდა ვქნათ ათმა თავქარიანმა სტუდენტმა, სად ვიბოდიალოთო? გავიყინოთო?
ხვალ დილით ადრე ადგომა როგორ მეზარება. ჯერ ნაიმეგენიდან ეინდჰოვენში უნდა წავიდეთ და მერე იქიდან არის ფრენა სტოქჰოლმში, თან პლიუს, სტოქჰოლმის აეროპორტი ქალაქიდან მოშორებით ყოფილა და მოკლედ მაინც მიხარია რომ ასე დაულაგებლად და არაორგანიზებულად მივდივართ. მიყვარს ყველაფრის ორგანიზება, მაგრამ ამავდროულად მიყვარს მოულოდნელი თავგადასავლებიც.

მოკლედ ზეგ ჩამოვალ და თუ რამის თავი მექნება დავწერ ან სურათებს მაინც დავდებ მეორე ბლოგზე.

ვიზა ბარათით ინტერნეტში პირველად რაღაც შევიძინე

ჰოდა აქ მივდივარ. შობას პოლონეთში შევხვდები. 4 დღე დავყოფ და მშობლიურ ქალაქ ნაიმეგენს დავუბრუნდები. ამ ქალაქს ვროცლავი ჰქვია და მეოთხეა სიდიდით პოლონეთში. ლამაზი და საინტერესო ქალაქია და ბევრ რამეს დავათვალიერებ დარწმუნებული ვარ.

ლამაზი არქიტექტურა და სიძველის და თანამედროვეობის ნაზავი. აი ქვემოთ სურათზე კიდევ ქალაქის ის ნაწილი, გარეუბანი თუ დასახლებაა სადაც მივდივარ. ჩემმა პოლონელმა მეგობარმა დამპატიჟა და რატომაც არ უნდა წავიდე. მსოფლიოს უდიდესი ნაწილი ოჯახთან ერთად ხვდება შობას (საქართველოს გარდა, ჩვენთვის ეს კათოლიკური შობაა, თუმცა არც მართლმადიდებულ შობას ვხვდებით ოჯახებით, რადგან ათეისტმა კომუნისტებმა ახალი წელი შემოგვტენეს საოჯახო "წმინდა" დღესასწაულად და მთელს პოსტ საბჭოურ სივრცეში ახალი წელია ოჯახთან ერთად ყოფნის დატკბობის პერიოდი). მოკლედ მაინტერესებს რა ხდება შობას ევროპაში, ევროპულ ოჯახში და დაპატიჟება მიღებულია!
ბილეთები ვიყიდე უკვე და ოცდასამში დილით დიუსელდორფიდან გავფრინდები, ოცდაშვიდში უკან დიუსელდორფში და ვინ იცის დავრჩე კიდეც ამ ქალაქში, გაგონილი მაქვს დიდი, არა, უზარმაზარი "შოფინგ მოლებიაო" და დავთვალიერდები, დავიხარჯები.

18:35-20:05

კარგი სურათია ხომ? აი მაგის გაკეთებაც შეიძლება მოგინდეს იმის კეთებას რასაც მე ახლა ვაკეთებ. და რას ვაკეთებ მე ახლა? ხოო, ხოო რას ვაკეთებ? უფრო გაბედულად! პასუხი იცი! თქვიი, ნუ გეშინია, გამოიცნობ. დიახ! მართალი ხარ! მე ახლა პოსტს ვწერ. უიი, გაგიკვირდა? ანუ ის კი არ გაგიკვირდა, რომ პოსტს ვწერ, არამედ ის რომ პოსტის წერას ვირის ტრ**ში თავის შეყოფა მირჩევნია. მმმმმ, საერთოდ არ მირჩევნია, ანუ ჩვეულებრივ სიტუაციაში, მაგრამ ახლა კი ნამდვილად მირჩევნია. და რატომ?

იმიტომ რომ ახლა იმ დროის მონაკვეთია ჩემთან რაც პოსტის სათაურში დავწერე და ამ დროს ინტერნეტი ისეთი გამაღიზიანებელია, რომ გირჩევნია ვირის ტრ**ში მოათავსო საკუთარი ღირებული აზრებით დატვირთული თავი... საერთოდ, ამ დროის მონაკვეთშიც კი უფრო სწრაფია ინტერენეტი ვიდრე უმეტესს შემთხვევაში საქართველოში ერთ სტატისტიკურ ინტერნეტის მომხმარებელს აქვს, მაგრამ ჭირს რაღაცეები. ანუ როგორ გითხრა რა ჭირს. მმმმმ, მიძაბავს! დიახ! ინტერნეტი მიძაბავს!

აი ახლა ყველაფერი დაიხურა და ვენაცვალე ბლოგსპოტს რომ დრაფტებში მინახავს პოსტებს... შესაბამისად პოსტის დაწერის განწყობაც ტრანსფორმირებულ იქნა ინტერნეტის დამარცხების სურვილის გამოხატვით.

წავედი. ამხელა საწოლი მეორე ოთახში მაქვს გასატანი. იცი რა მძიმეა?

ალანის მორისეტის ახალი ალბომის პირველი სიმღერა

ისე ვეღარ ვწერ და ისე აღარ ვწერ. ალბათ იმიტომ რომ ამ ეტაპზე არ მიმაჩნია სწორად ვწერო იმაზე რეებიც მიტრიალებს თავში. არადა რაღაც-რაღაცეები ტრიალებს. იტრიალოს აცადეთ.

იმაზე მეტი დრო გავიდა ვიდრე ბავშვობაში მივდიოდი ხოლმე სოფელში და დიდი ხნით ვწყდებოდი თბილისს. რას ვგრძნობ? საოცარია და არაფერს. ან შეიძლება და ყველაფერს, მაგრამ ცოტა-ცოტას. ცოტას მეგობრებს, ცოტას ოჯახს, ცოტას ადგილებს, ცოტას შეჩვეულ ადგილებს, ცოტას ისეთ რამეებს რასაც ვერ გადაადგილებ და შეიძლება რაღაცას მეტად და არ დავკონკრეტდები, მაცადეთ.

ბედნიერი ვარ! გიკვირთ? უფრო სწორად გიკვირს? ჰოდა მაცადე, დამაცადე მეც მიკვირს. ის მიკვირს, რომ უკვე წელიწადნახევარია რაც შევიცვალე (საბოლოოდ იმედია) იმ გაგებით რომ ყოველ დღე კარგად ვარ, ნეგატიური ისე მალე ქრება ჩემი განწყობიდან, ხასიათიდან, რომ უკვე მივეჩვიე ყოველი დღე კარგი რომ უნდა იყოს.

ჰოდა, აღარ ვწერ მართლაერთიამოსუნთქვითიკითხება პოსტებს.

გასკდა თავი. მუსიკას გამოვცვლი. მეზობლებიც წუხდებიან.

ჰოდა პოსტის სათაური ჩავრთე.

Happy post!

ძალიან კარგ ხასიათზე ვარ! ძალიან გახარებული ვარ! და საერთოდ: ყველას გილოცავთ ახალ 2009 წელს! გისურვებთ ყველაზე კარგი ახალი წელი იყოს თქვენთვის. ეს ჩემი პირველი ახალი წელია საზღვარგარეთ და ასე მგონია საუკეთესო იქნება... თუმცა ვინ იცის.

ორი კითხვა რაც გაგიჩნდათ:

1. რა დროს ახალი წელია?

2. რატომ ვარ ასეთ კარგ ხასიათზე?

პასუხები:

1. იმ დროსია, რომ ალბათ დღეიდან ნელნელა დავიწყებ ჩემი ზამთრის სამოგზაურო გეგმების აწყობ-დაწყობას და ახალი წელი ამ ზამთრის გეგმის ერთ-ერთი საუკეთესო ნაწილი შეიძლება გამოდგეს. ამასთან, ვისარგებლე შემთხვევით და თქვენც მოგილოცეთ ახალი წელი!

2. იხ. პირველი პასუხი. თუ ვინმე რამე ისეთ კონკრეტულს ხვდება რატომ ვარ მაინცდამაინც ასეთი გახარებული (აჟიტირებული) არც იფიქროს დაკომენტება! წავშლი, დავბლოკავ, დავივიწყებ!:D:D:D ანუ ერთი ადამიანი ალბათ მიხვდება, მაქსიმუმ ორი...

თუმცა, მესამე მიზეზი ჩემი სიხარულის ისიც არის, რომ ახალი „პრივილიგირებული“ ბლოგი მაქვს და ცოტა, მაგრამ ნარჩევი მკითხველებით. ასე რომ ახლა თავისუფლად შემიძლია ვთქვა: ყველა, უკლებლივ ყველა ძალიან მიყვარხართ ვინც ამ ბლოგს კითხულობთ, მე თქვენი ყველას მეილები ვიცი!:D (მუქარას გავდა?:D)

ჰოდა, გილოცავთ!

Utvino's post!

ჩემი პირველი განახლებული, დახურული, მკაცრ რეჟიმში მომუშავე ბლოგის მკითხველი გახდაააა (ბარაბნების ხმაური): უტვინოოო, იგივე ნინიკოოოო:) და მან მოიგოოოო (გაგიკვირდებათ და) პოსტი! დიახაც პოსტი! აი ეს პოსტი. ცინცხალი, განახლებული და "სამსინგ დაუვიწყარი" პოსტი!

ავტორის ჩართვა, თუ მოკლე ჩართვა: მაპატიეთ ყველამ (ბლოგერებმა), რამდენი ხანია არავის ბლოგზე წესიერად არ შემიხედავს, ძალიან ვარ დროში შეზღუდული, თუ ნორმალურად ვერ ვანაწილებ დროს არ ვიცი...

ანუ როგორ გახდა ახლა ნინიკო პირველი მკითხველი? 35 ადამიანს შორის ვისაც ამ დახურული ბლოგის კითხვის მოსაწვევი გავუგზავნე, პირველმა ნინიკომ დაადასტურა. უახლოეს მომავალში მკითხველთა რიცხვი 50-60მდე გაიზრდება და საკმარისია მგონი.

ჰოდა დავიწყეთ, ბლოგი იშვა მეორედო:)