6 თვის წინ ამ დროს ჩემს ჩემოდანს მოვაკოტრიალებდი ახალ და გაუგებარ გარემოში. გაფართოებული და ინტერესის თვალებით ვუყურებდი ყველაფერს გარშემო, ვაკვირდებოდი შენობებს, ხალხს, ქუჩებს... ველოსიპედებს.
აჰაა, ეს ის ადგილია სადაც მომდევნო 1 წელი უნდა ვიცხოვრო. არაუშავს, წავა.
6 თვე გავიდა, ნახევარი გავიდა და ზუსტად 6 თვის შემდეგ თვითმფრინავის ტრაპზე ვიდგები ალბათ და სიამაყით გადავხედავ მშობლიურ მიწას.
უცნაური გრძნობაა, როცა იცი რომ რაღაცის ნახევარ გზაზე დგახარ. აქამდე რაც და როგორც მოხდა ყველაფრის კმაყოფილი ვარ. შემდეგში არც უკეთესს ველოდები და არც უარესს. თითქოს ვიცი კიდევაც როგორ დროს გავატარებ - კარგს.
მიზანში ჯერ ბრიუსელი და რომია და მერე ვნახოთ, ან ვერც ვნახოთ იქნებ მეტი ვერაფერი: ფული ფული ფული...
