1 დილით ადრე გაღვიძებაღა დამრჩა

სამი ლონგ აილენდი, თან უზარმაზარი ლონგ აილენდი (პირველის მერე შენიშვნა მივეცი, რა არის უალკოჰოლოა საერთოდ თქო და მეორე-მესამე როგორი მოიტანეს დღეს თვალებზე მეტყობა)

ნახევარი კათხა ლუდი (რაღაც ცივი არ იყო და აღარ დავლიე ბოლომდე)

ორი ღერი სიგარეტი...

არადა, არ ვეწევი. (არა თქვენ მე ვერ გამოგეთ! მე საერთოდ არ ვეწევი, უბრალოდ მარიმ თქვა მე უფრო მეტი იმიტომ მეკიდება, რომ თან სიგარეტს ვეწევიო და გენდერული თანასწორობის დაცვის მიზნით მეც მოვწიე);

არადა, შუა კვირაში დალევას ვერ ვიტან, მეორე დღეს რომ სამსახური გაქვს;

არადა, საჭმელიც არ ჰქონდათ არაფერი მისაყოლებელი და საერთოდ რა ჰქონდათ? (არა პიცა, არა ხილის ასორტი, არა ნალექიანი ყავა, არა ამერიკანა, არა მოჰიტო (მოჰიტოზე სულ „უი, პიტნა არ გვქონია“ მახსენდება), არა ბაკარდი, არა ბავარია, არა ბროწეულის წვენი, არა-ფერი);

არადა, ძალიან მიყვარს ეს ადგილი და რაც გაიხსნა იმის მერე ხშირად ვაგდივარ;

არადა, ბოლოს ერთი თვის წინ ვიყავი მგონი (იტალია-ესპანეთის თამაშზე) და რო დამინახეს სასწაულად გაუხარდათ, წასული ვეგონე უკვე;

არადა, ეს პოსტიც დიდი გამომივიდა და საერთოდ პახმელიაზე რა დროსია პოსტები, მომიტანეთ ფლოსტები, მეძინება...

Accommodation (not interesting post)

FROM: Housing in Nijmegen

Dear Master’s student,You have recently applied for accommodation and the period you requested housing for starts before September 1st, 2008.
Unfortunately, due to the difficult housing situation in Nijmegen we will not be able to offer you a room that is already available in August. We do have a room for you as of September 1st. A specific room offer will be send to you via email in August. You will then receive detailed information about the room.
This means that you may need alternative housing for a short period if you arrive in Nijmegen before September 1st. Enclosed you will find a document with information on cheap hotels and Bed&Breakfast accommodation.

TO: Hotel A-cappela

Dear Sir, Madam,

My name is Mirian Kululashvili. I am from Georgia. I am 26 years old, a student of Radboud University. I am planning to visit Nijmegen next month. So, I am interested if you could book for me one single room for 28 Euro from 16-th of August to 1-st September (16 days) 2008. From 1-st September I will move to student house.
Looking forward to hearing from you.

Kind regars,

(Mr.) Mirian Kululashvili

ლუდი, რომელმაც გერმანია გამახსენა

ყოველთვის მინდოდა ასეთი უდარდელი ცხოვრება:

1. გაქვს სამსახური - ხარ დაკავებული;
2. ფულის პრობლემა არ გაწუხებს - ანუ გაქვს სტაბილური შემოსავალი ხელფასის სახით და კიდევ პატარ-პატარა გარე შემოსავალი;
3. გყავს მანქანა;
4. არ გყავს ცოლშვილი და ცხოვრობ მარტო, არავინ ნერვიულობს შენს მისვლა-მოსვლაზე (სახლში);
5. გყავს სამეგობრო, რომელიც ასევე აკმაყოფილებენ მინიმუმ პირველ და მეორე პუნქტში აღნიშნულ მოთხოვნებს და შესაბამისად საღამოობით კვირაში ერთხელ, ორჯერ ან სამჯერ მიდიხართ სადმე ლუდის დასალევად, სალაპარაკოდ, საქეიფოდ, ან თუნდაც უიქენდზე ქალაქგარეთ;
6. გაქვს საშუალება გარდა სამსახურისა აკეთო ის რაც შენ გსურს (თუ გინდა ჰობი დაარქვი, თუ გინდა ცხოვრების მიზანი), ანუ ჩემს შემთხვევაში: გქონდეს მუსიკალური სტუდია მხოლოდ შენთვის და ჩაწერო რაღაც პროექტები, ზოგჯერ შენს მეგობარ მუსიკოსებთან ერთად;
7. გყავდეს მეგობარი გოგო, რომელიც არ გიძაბავს და არ უნდა გათხოვება (რაც ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე საქართველოში თითქმის შეუძლებელია) და პირველივე სექსის შემდეგ არ ჩაგეხუტოს და არ გითხრას: „დედაჩემს ძალიან უნდა შენი გაცნობა“... და დაგაცადოს, იქნებ და რაღაც პერიოდის შემდეგ ორმხრივად მოხდეს დაქორწინების სურვილამდე მისვლა და ამით თავი აირიდოს ნაადრევი განშორებისაგან;

შვიდი იღბლიანი ციფრია და ამ ციფრზე გავჩერდები, იქნებ და ყველაფერი ასე წარიმართოს ჩემს ცხოვრებაში... თუმცა, ეხლა დავფიქრდი და ამ პირობებიდან რამდენიმეს მეტ-ნაკლებად ვაკმაყოფილებ და ყოველ შემთხვევაში ამ ეტაპზე საკმაოდ კმაყოფილი ვარ ჩემი ცხოვრების... არადა ვიცი, რომ მოვა დრო და შვიდივე პირობა შესრულდება, თან მალეეე...

კვირა

არ ყოფილა ეს ოცნება აუხდენელი. ამ ბასეინში ბანაობაც მოვასწარი.

მზე, ბასეინი, ნიავი, წყლის ლეიბი, კოქტეილი - ბოჰემური ცხოვრება!!!

1-2 საათი გაგრძელდა სიამოვნება, მაგრამ დაუვიწყარია რაღაცნაირად.

მარი დიდი ხანი არ არის რაც საჭესთან ზის და გვთხოვა თბილისში 2-ზე, 3-ზე გავიდეთო. ანუ ისე, რომ ცოტა ნორმალურ დროს ჩავიდეთ და ძალიან სიბნელეში არ ვიარო გზაშიო...

3-ზე ჩავბარგდით მანქანაში და ის წუთია გასვლას ვაპირებდით, რომ რუსლანი შემხვდა.

[რუსლანი (ქვემოთ ფოტოზე ჩემთან ერთად) იმ სასტუმროს დირექტორია, სადაც გავჩერდით მე და დათო. გარდა ამისა, რუსლანი ჩემი ძმის ძმაკაცია და შესაბამისად სასტუმროშიც უფასოდ ვიყავი. პარასკევს რომ ჩავედი დავურეკე და სასტუმროში გვიან ამოვბრუნდები და ჯობია ხვალ გნახო თუ გეცლება თქო. კიიი ძამა, რომც არ მეცალოს, შენნაირი კაი კაცის ნახვაზე უკეთესი რა არის, მოვიცლიო. მაგრამ ვერ ვნახე ვერც მეორე დღეს და მესამე დღესაც კინაღამ გამოვეპარე...]

აპ, აპ, აპ! არ არსებობს, გზაში ხომ მაინც უნდა გაჩერდეთ საჭმელად და აქ დამითმეთ ნახევარი საათი და მერე თუ წასვლას არ იშლით კი გაგიშვებთ მაშინო. მარის გადავხედე და ვიგრძენი რაც მითხრა თვალებით, მივედი ახლოს და იმანაც იგრძნო, რომ არ გამოდიოდა გაქცევა...

ნახევარი საათი რა თქმა უნდა გაგრძელდა ორი საათი, ანუ: ბევრი მარის გაბრაზებული მზერა, მამაჩემის და რუსლანის ჩემთან კახეთში ერთობლივი დაწურული ღვინოს წრუპვა, თევზი, მწვადი, სოკო, სალათები, ბადრიჯნები, ხაჩაპურები, საზამთროები, ნესვები, ბანანები, აი ყავასაც მოიტანენ და მერე გადით...

5-ზე გამოვედით, 11-ზე თბილისში შემოვედით - ახალბედა მძღოლისთვის მგონი არ არის ცუდი ხომ?

შაბათი

სარფის ზღვა ღელავს და ტალღებში შორს არ არის საჭირო შეხვიდე, მაგრამ მაინც სუფთაა წყალი და არ მინდა ზაგარი, მეზარება. ბათუმში ან სადმე სხვაგან აჭარაში ბანაობა უაზრობაა - ბინძური. არადა, ზღვაზე ბანაობას მე ბასეინი მირჩევინა, მაგრამ რომ აიტეხავენ...
ბერეგზე ორი ხულოელი ძუკნა პომადას ანათებს და შენ მაინც გემრიელად ჭამ აჭარაში-ხარ-ჩამოსული-და-რომ-არ-ჭამო-არ-გამოდის აჭარულ ხაჭაპურს. მარის ღიმილი უხდება და დათოს ანა უხდება და ანას დაქალია მარი და მე მივდივარ ჰოლანდიაში და რა კარგია ღიმილი, უგემური ცეზარი და გემრიელი ღიმილი.

აი ვსხედვართ ბასეინთან და ისევ ჩემი აუხდენელი ოცნებაა ამ ბასეინის დაპყრობა - არადა ნასვამი არ ჩავალ, შანსი არ არი!

ანას გული წაუვიდა და „მაპატიე ანა უნდა დაგარტყა“ და მოვასულიერეთ მთელმა სასტუმრომ.

ოოოოო, ისევ პენსიონერული დასვენება გამოგვდის, წავედით ღამის კლუბში...

სულ ორი დისკოთეკაა მგონი ბულვარზე და იქაც მთვრალი თინეიჯერები, კბილებ ალესილი აჭარლები, ჩხუბები და მოდი თბილისში რომ ჩავალთ ზენში წავიდეთ! გადაწყდა!

მთელი ღამე ბულვარზე ფეხით მოსეირნე, ორი დიდი და უაზრო ბოროტი ანეგდოტი. მალე გათენდება, უძინარი რულზე დაჯდომა ტეხავს და ღამის (დილის) 5 საათისთვის ვიძინებთ.

ტაქსისტიც კი გავაძვიძეთ, ჯერ გამოფხიზლდა, ყავა დალია და ისე აგვიყვანა სასტუმროში.

პარასკევი

08:50 - მატარებელი (მე და დათო)

უარყოფითი:

1) 8 საათი მგზავრობა (უფრო მეტი, ვიდრე გათვალისწინებული იყო);

2) გაფუჭებული კონდიციონერი;

3) ვაგონში შემოტანილი გაზის ბალონი, რომელსაც გასდიოდა;

4) 52 წლის დისკოთეკების მოყვარული ქალი, რომელიც მაბავდა და კიდევ კარგი ნომერბი არ გავცვალეთ;

5) 52 წლის დისკოთეკების მოყვარული ქალის დისშვილი, რომელსაც ისე ეცვა, რომ ბავშვს როცა იჭერდა და წინ დამიჯდებოდან... ღმერთო ჩემო! ჩაიცვი რა რამე დახურული!

6) ჩემს ფეხებთან მდებარე „კალიასკა“;

7) მშიერი...

დადებითი: იხილეთ სურათი...

საღამო: ზღვის ნაპირას დალევის მსურველებს, გზად სუპერმარკეტში ნაყიდი ბარგით დატვირთულებს, კარგად რომ ვერ დავგეგმეთ საღამო, წყალი რომ დაუწყდათ გოგოებს, ჩვენთან სასტუმროში ასვლა რომ დაგვეზარა და მანქანის დატოვება რომ გვეზარებოდა მანქანაზე ნასვამი დაჯდომის გამორიცხვის იდეით - გაწვიმდა და 4-ზე დავიშალეთ.

და კიდევ, ბუსტერი, თავისუფალი ვარდნა და ჭირი მაგათ - ჩოლოქზე განცდილი ექსტრემალური, ადრენალინური, შიშით შებყრობილის სიყვარულში გამოტყდომა: „სანამ მოვკვდები, მინდა გითხრა, რომ მე შენ მომწონხარ, კარგი გოგო ხაააააააააააააააააა“ (ვარდნა)

...„მადლობა“...

ხუთშაბათი

24 ივლისი უკვე კარგად მოგეხსენებათ, რომ ბლოგერების დღედ არის წოდებული საქართველოში და ჩვენც, ქართველი ბლოგერები ამიტომ შევიკრიბეთ ასეთ საზეიმო დღეს, ასე ვთქვათ დავამთხივეთ. თუ აქამდე არ იცოდით, რომ ეს დღესასწაული არსებობდა, არ არის პრობლემა, რადგან მეც თვითონ 2 წუთის წინ მოვიფიქრე... ასე რომ, ბლოგერებო, მოგვიანებით გილოცავთ ბლოგერების დღეს! მრავალს დაესწარით! კომენტარები არ მოგკლებოდეთ! ჯანსაღი პოსტები გეწეროთ!

ამ დღის მოვლენების აღწერა „ვინ პირველი მოასწრებს“-ს პრინციპით იყო და მე, ზემორე და ქვემორე პოსტებში აღნიშნული მიზეზების გამო ძალიან დავიგვიანე. რაც შეეხება შთაბეჭდილებებს, ვეცდები მოკლედ დავწერო, ან თუნდაც ყველა ბლოგერთან მიმართებაში დავწერ (ბლოგერების თანმიმდევრობა აივერსონის პოსტიდან გადმოვიტანე):


1. აივერსონი (ჯენი) - საკმაოდ თბილი, კარგი და მხიარული გოგოა. ამასთან, როგორც ჩანს, მუსიკალური ნიჭით დაჯილდოვებული!
2. პიკო, იასამანი - ერთი შეხედვით მიამიტი და ძალიან სასიამოვნო ადამიანია. გიხდება ღიმილი პიკო;)
3. ნინო (უტვინო) - ეს გოგო ძალიან მიყვარს და გიგასთან ერთად ის იშვიათი გამონაკლისი გახლდათ, ვისაც მე ამ შეხვედრამდე ვიცნობდი.
4. პოლსკი - რამდენადაც ვიცი არ არის ბლოგერი და ყველამ აღნიშნა თბილი ადამიანიაო - ვეთანხმები, თუმცა კონტაქტი არ მქონია, მალე წამოვედი.
5. მარი, სვითი - ალბათ ყველაზე ეფექტური მარის ჩაცმულობა იყო, სხვებმაც დააფიქსირეს ეს აზრი - ძალიან ლააამაააზი, ლააამაააზიი კაბა იყო! მეუღლესთან ერთად იყო თუ არ ვცდები მოსული - პრიკრასნაია პარაჩკა;) და კიდევ ერთი: მარ, შენს ბლოგზე წავიკითხე, რომ კარგი დღე იყოვოო, თუმცა ორი საათი ნივიჟუს მირტყავდა ვიღაცაოოო. არ ვიცი რატომ ვიფიქრე, მაგრამ მგონია, რომ არის შანსი მე მგულისხმობდი. თუ ეს ასეა, ვაპროტესტებ! მაგრამ არ მქონდა საშუალება შენთან მესაუბრა, ალბათ ისედაც იცი, რომ გკითხულობ:) ძალიან გამიხარდა შენი გაცნობა - მაქვს სურვილი ვიმეგობრო შენთან და ყველა იმ ადამიანთან ვინც იმ დღეს მოვიდა, დაგვაფასა:)
6. ნატოშა, ჩორვენი - აი ლაიქ ზის გიორლ, უოთ ელს ქენ აი სეი?:)
7. დოდკა - მოდი რა თავი დამანებე:)))) რა უნდა ვთქვა, ხომ იცი, რომ შენ ხარ ბლგღმერთი, ან უფრო სწორად ქალღმერთი - ბლოგის მამაღმერთი ჩემს თვალში დვორსკია:)))) მიმაკომენტე აბა ერთი:)))
8. ქეით - გეეეენაცვალე შენ! ცხელიშოკოლადირომმათრევინაგიგასსახლიდანდაარდამიფასა გოგო:)
9. მეგუნა - უიი, როგორი ლამაზი ბლოგერი გვყოლია, არ ვიცოდი... უნდა შევიხედო ერთი შენთან მეგი;)
10. გეგა - უბლოგო, უცოლშვილო კი არა და - ჩელავეკ პაზიწივ;)
11. შოპენი - იხილეთ 10.
12. დვორსკი - კიდევ გავიმეორებ - ბლოგის მამაღმერთი:)
13. ჟაკო - უი, ეს მე ვარ:) მაგრამ მე ვიტყოდი, რომ არა ჟაკო, არამედ ჯაკო, არა ჯაკო, არამედ მირო, არა მირო არამედ მირიანი, არა მირიანი, არამედ რაც თქვენ გაგიხარდებათ (მორალის ფარგლებში:D).
14. ტოტო - კაცი შემომქმედი! პრიკოლნი ჩუვაკ!;)
15. ჯიბლა - მხიარული და სამწუხაროდ კარგად გაცნობა რომ ვერ მოვასწარი ისეთი ბლოგერი.
16. როკო - იხილეთ 15.
17. ინტერნეტკონტრაბანდა - იხილეთ 10.
18. შპილერი - იხილეთ 10.
19. დეკა - იფქლის ლობიანების მყიდველი ბანკის თანამშრომლებზე გაბრაზებული ხუჭუჭა ღადავიკი ტიპი.
გამომრჩა ვინმე?
გამომრჩა რამე?

თუ გამომრჩა, მაშინ აჰა თქვენ ამ დღის ამსახველი ლინკების სიის ლინკები:

http://www.dgiuri.com/2008/07/blog-post_25.html

http://dodka.wordpress.com/2008/07/25/%e1%83%93%e1%83%98%e1%83%93%e1%83%98-%e1%83%9d%e1%83%a0%e1%83%92%e1%83%98%e1%83%90-%e1%83%9b%e1%83%90%e1%83%99%e1%83%a8%e1%83%98/
მომავალ შეხვედრამდე!:)

უბლოგოდ

თქვენ ვერ წარმოგიდგენიათ რა რთულია, როცა 3 დღე ღამის განმავლობაში არ გაქვს შეხება ინტერნეტთან. ეს თითქმის გაუსაძლისია. 3 დღე ბლოგის გარეშე, როცა იცი, რომ ვერ დაპოსტავ რაც არ უნდა გადაგხდეს და შენს ემოციებს ვერ გაავირტუალურებ - კაშმააარ!:)))

არ მიჭირს და არ მრცხვენია ამის აღიარება - მე თქვენ მენატრებოდით!!!

მე აღვადგენ დაკარგულ დროს და ყოველ დღეს მოგიყვებით რაც გავაცდინე!

მე თქვენ მიყვარხართ! არ დამინდოთ! დამიკომენტეთ!:)))

რატომ არის დღეს კარგი დღე

1. სამსახურში პირველად მოვედი არაოფიციალურ ტანსაცმელში, იმიტომ რომ საღამოს დიდი თავყრილობაა (უმეტესობამ იცით ალბათ რაზე მაქვს საუბარი) და ჯინსი და ბოტასები თუ არ მაცვია, ვერ ვგრძნობ თავს კომფორტულად (ქალი რომ ვიყო უფრო დამაჯერებელი იქნებოდა და კაცი ვარ და რა არგუმენტები მოვიყვანო არ ვიცი - მოკლედ, არ მიყვარს ტუფლები!) და რადგან სახლში გასვლას და გამოცვლას ვერ ვასწრებ დაე ვიყო ასე ჩაცმული, 1 კვირაში მაინც 13 თვიან შვებულებაში გავდივარ და იმედია ამის გამო არ გამაგდებენ სამსახურიდან.

2. დღეს რომ დიდი თავყრილობაა ესეც ცალკე უნდა ვთქვა - ჰოდა სასიამოვნოა ბევრი ნაცნობი ადამიანის გაცნობა (It sounds strange, but you know what I mean).

3. ხვალ დილით ბათუმში მივდივარ და წელს შავ ზღვას (და საერთოდ ზღვას) მეტჯერ ვეღარ ვნახავ. ასე რომ, უზომოდ მიხარია ზღვაზე წასვლა - მით უმეტეს ამ შემადგენლობით.

ამ ყველაფერს თავისი უარყოფითი მხარეებიც აქვს: ორშაბათამდე ინტერნეტთან შეხება აღარ მექნება და ახალ პოსტებს ვერ დავდებ (ნეტა ამის მეტი პრობლემა არ მქონდეს:D) და დღევანდელი საღამოს შთაბეჭდილებების აღწერას (სხვადასხვა ბლოგებზე განთავსებას) და მის საჯარო განხილვას მე გამოვაკლდები.

ეეჰ:)))

ბარი ეშმაკის ბორბალი

ბევრი ფული რომ მქონდეს რას გავაკეთებდი?

ამ ბარის გაკეთების იდეა დიდი ხანია მაქვს, თუმცა ვიცი, რომ ძაააააააალიან დიდი ფულია საჭირო ამისთვის. ბარის უნიკალურობას კი ის წარმოადგენს, რომ იგი რეალურად ეშმაკის ბორბალია. მე როგორც ვიცი ასეთი ბარი არსად არ არსებობს და თუ სადმე ვინმემ უკვე გააკეთა ეგ არაფერი, რაც მთავარია თბილისში არ არის.

ჰოდა, ჩემი ბარი ასე წარმომიდგენია: იხდი გარკვეულ თანხას, შედიხარ (სავარაუდოდ 5-6 სართულიან) შენობაში და შენს პირდაპირ გასწევენ ფარდას, სადაც კაბინა (ოთახი) გელოდება, რომელიც ეშმაკის ბორბალის ერთ-ერთი კაბინაა და შესვლისას თავის მოძრაობას აგრძელებს ზევით და ასე წრეზე დადის, როგორც ჩვეულებრივი ეშმაკის ბორბალი. ანუ ეშმაკის ბორბალის კაბინა წარმოადგენს პატარა ოთახს ერთი მაგიდით და რამდენიმე სკამით გარშემო, როგორც ჩვეულებრივ ბარებშია.

და რა ხდება ამ ოთახში. ჯერ ერთი იმის თქმა დამავიწყდა, რომ ეს ეშმაკის ბორბალი ისეთ ადგილას იქნება, რომ თბილისის ხედებით დატკბეს სტუმარი, ზემოდან გადახედოს ღამის განათებულ ქალაქს და ასე შემდეგ. ახლა ოთახში: მაგიდაზე, „ტაჩნეე“ მაგიდაში ჩამონტაჟებულია ელექტრონული მენიუ; მაგიდა (რომელსაც მინის ზედაპირი აქვს) თავისთავად წარმოადგენ ეკრანს და მასზე ღილაკების დაჭერით შედიხარ მენიუში და უკვეთავ არამარტო საჭმელს, არამედ მუსიკას (რომელიც ყველა ოთახს ავტონომიური აქვს სტუმრის განწყობის მიხედვით), განათებას, ტემპერატურას და ასე შემდეგ. ხოლო საჭმელ-სასმელი მიმტანს მოაქვს, როდესაც ასე ვთქვათ წრეს დაასრულებ (ეს ცოტა მოუხერხებელია, მაგრამ არა გამაღიზიანებელი).

ყველაფერი ამით არ მთავრდება. იქიდან გამომდინარე, რომ ეს ეშმაკის ბორბალი მიმაგრებულია რამდენიმე (5-6) სართულიან შენობაზე, შენ შეგიძლია შენი კაბინიდან ნებისმიერ სართულზე გადმოხვიდე, სადაც სხვადასხვა რამის გაკეთება შეგეძლება. ერთი კი ნამდვილად ვიცი, რომ ბოლო სართულზე გაკეთებული იქნება დისკოთეკა open-air, სადაც მოხვედრა, სტუმრებს რა თქმა უნდა ამ კაბინაში მოხვედრის გარეშეც შეეძლებათ. შუა სართულებზე კი შესაძლებელია, მაღაზიების, თუნდაც სასტუმროს ნომრების გაკეთება...

ამ ბარს, გარკვეული მოუხერხებელი სიტუაციები ექნება, მაგალითად: ხშირი გაჩერება, რაც შეუკვეთე იმის ლოდინი, სანამ წრე დამთავრდება, მაგრამ ეს არ შექმნის დიდ პრობლემას, იმის გამო, რომ ჯერ ერთი რასაც უკვეთავ ისედაც იმ წამს არ მოდის და მეორეც, ბარის კაბინა იმოძრავებს ისე ნელა, რომ შენ ვერ შეიგრძნობ მის გაჩერებას და ტრიალს, შენ მხოლოდ ხედებით დატკბები...

მოკლედ ეს იდეა ცოტა დაულაგებელია, მაგრამ მაინტერესებს თუ მოგწონთ. რამდენიმე მილიონი, რომ მქონდეს და გავაკეთო მგონი მეწვევით ხომ?

რამ გამამწარა?!

დღეს წავშალე ჩემი პროფაილები შემდეგი საიტებიდან: http://www.hi5.com/ (ყველაზე ძალიან ეს დამენანა, 3 წელია ამ საიტს ვხმარობ და კარგ რაღაცეებს (ვიღაცეებს) მახსენებს, ბევრს გაუტყდება რომ აღმოაჩენს ჩემს გაუჩინარებას), http://www.myspace.com/ (ეს საიტი აღარ მჭირდება, ინფორმაციები მომდიოდა თბილისში სად, რომელ ღამის კლუბში, ბარში სადაც მე ხშირად დავდივარ რა ივენთები იმართება - ახლა უკვე აღარ მაინტერესებს), http://www.facebook.com/ (აქ რა ჯანდაბა მინდოდა? ბექამ გამაკეთებინა და უაზროდ ვეგდე ერთადერთი ფრენდით. ბექას გარდა არც არავის გავხსენებივარ, რომ მოეწერა, თუმცა არც მე მომიკლავს თავი ვინმესთვის მიწერით), http://www.odnoklassniki.ru/ (მოკლედ ეს საიტი რომ დღეს ხოდშია, არ ვიცი. თუმცა არც აქ მოვხვდი ჩემი სურვილით. კრისტიმ შემომაგდო და sorry Chris, აღარ მინდაა)...

მეტი აღარ ვარ მგონი აღარსად. ყოველ შემთხვევაში არ მახსენდება სხვა არაფერი...

თითქოს რაღაცა მოვიშორე და თავს ბედნიერად ვგრძნობ! მომილოცეთ!

ბოლო კოჯორი

მიყვარს? ალბათ ატეხილი ვარ, თორემ მე ბოლოს ვინ მიყვარდა (რასაც ჰქვია მიყვარდა) აღარც მახსოვს...ეს ისე... ჯერ აზრი არ აქვს ამ თემაზე საუბარს და მერე დავწერ თუ რამე საინტერესო იქნება.
კოჯორში ვიყავი შაბათს. მართლა კარგი იყო. დავრჩი, თბილისში ჩამოვედი, 1 საათში ძმაკაცები დამადგნენ და ისევ კოჯორში ამათრიეს. ამ დაბლ მწვადაობამ დამღალა ცოტა და კიდევ იმან, ბესომ ჩამოსვლისას ჩემს ქუჩაზე რომ ამოუხვია შოთამ „რუჩნოის“ ამოუწია რამდენჯერმე, ეს გარეწარი (ჩემზეა საუბარი) სახლში რო აიყვანო დაგერხევაო, ყველანი ლევანასთან მივდივართ დასალევადო (ნუუ, პლიუს კიდე მანქანაში იმ დღეს გაცნობილი ადამიანი გვესვა და იმასთან ჩხუბები და საქმის გარჩევები არ გამოდიოდა, მაგრამ ვიჩხუბეთ კიი და...) და ფინალი გაინტერესებთ ხომ? რა თქმა უნდა ბესომ სახლში ამიყვანა! ჩემმა ძმამ კარები რომ გამიღო თვალები გადმოყარა: შენ სახლში არ ხარ კაცოო? აბა კონდიციონერი რო არი შენს ოთახში ჩართულიო? (იმდენად ახლოს ვართ მე და ჩემი ძმა ერთი არ უფიქრია 8 საათი რომ ხმას არ ვიღებდი, ერთხელ მაინც შემოეღო ჩემი ოთახის კარი და შეემოწმებინა ცოცხალი ვარ თუ არა და ხო დარწმუნდებოდა, რომ თურმე სახლში არ ვარ... მოკლედ კონდიციონერის ხმას ენდო). მეც იხტიბარი (ჩორტ ივო ზნაეტ რას ნიშნავს ეს სიტყვა) არ გავიტეხე და პასუხად მივუგე (იმენა მივუგე, თუ მივუგდე): ხოო ვიცი, სპეციალურად დავტოვე, აბა სიცხეში ხომ არ დავიძინებდი თქო...

თან ამ დაწყევლილ მანქანას შუა გზაში „გლუშიწელიც“ რომ ჩამოძვრა...

P.S. შაბათს კიდევ ვითამაშეთ ის ნამიოკობანა updated...

დღესაც დავპოსტავ

გუშინ ისე მოხდა, რომ ჩემს გიტარამდე მივაღწიე და რაღაც სიმღერები დავუკარი (ალანის მორისეტი, ემი ვაინჰაუსი, პინკ ფლოიდი, ერთი-ორი ჩემი სიმღერა...) და რაღაცნაირად სიმღერის დაწერის განწყობაზე მოვედი. რაზე, ვიზე და რატომ დამეწერა ვერ მივხვდი და განზრახვაზე ხელი ავიღე...წყალი გადავივლე, ჩავიცვი და არტგენზე წავედი: შიგნით არც შევსულვარ, მეგობრებს გარეთ ველოდებოდი: სკამი, პარკი, ვაკე, ღამე, სოფო, ბაღი, ასლანიშვილი სოფო, ვაკის პარკი, ნიავი, მუსიკა, მესიჯები... მეგობრები მოვიდნენ.რატომ ჩამოვარდა ასეთი უცნაური თემა და რატომ განვიხილავდით ბავშვობის თამაშებს არ ვიცი მაგრამ...
გაშეშობანა, კუკუ(!)დამალობანა, ვისი სული გსურს, სტოპობანა, ორდროშობანა, ჩემი ოქრო ჩემთან, გაფუჭებული ტელეფონი...კიდევ გახსოვთ რამე ისეთი?
დღეს კოჯორში ავდივარ და სიმღერას ხვალ დავწერ, მომივა რამე თავში...

აი, ნოველა გულიდან

უცნაურად ჟღერს, მაგრამ შეიძლება გკითხო?

გათენდა? ვიცი, რომ მარტივია და როგორ არ უნდა გქონდეს ამ კითხვაზე პასუხი, მაგრამ არ მაქვს! არ ვიცი! ვერ ვხვდები! ვერ ვხედავ! მაკლია რაღაც!
გაიღვიძე?.. გახელილი თვალებით მიყურებ, თუმცა ისეთი სახე გაქვს, თითქოს სიზმარს ხედავდე.
არ ვიცი როგორ გაგაგებინო, მაგრამ ხშირად ალოგიკურობაში დევს ლოგიკა და იქნებ ჩემი ვერბალური სიბნელეა შენი აღქმის ქვეცნობიერი ნათელი.
სადღაც რაღაცა გაწყდა, შეჩვეული ბგერები აღარ მესმის და მარტო ვარ ხმაურში - ვნატრულობ შენს თავს - აქ ხარ და ვერ ვიკლავ ლომკას.
შენც შეგცვლი უცბად და არ შემაწუხებს მძინარე სინდისი.
მაბრაზებ - გეხვეწები! იკარგები - ხელს არ გიშვებ! დამცინი - მეტს ვეღარ ვითმენ!!!

მორჩა! დამთავრდა! შენ ჩემი ნაუშნიკები აღარ ხარ!

შეგიძლიათ ამიხსნათ?

რა არ მესმის იცით? როგორ შეიძლება მოგინდეს, რომ სათვალე დადო აი ასე (ქვემოთ სურათზე). არადა უმეტესობა ეგრე ეპყრობა ჩემს სათვალეს და ვერ გამიგია რატომ!
ჯერ ერთი, შუშები ხომ ფუჭდება. მეორეც, პურს რომ დადებ ადამიანი ამოტრიალებული შეიძლება დანა გაგიყარონ და სათვალე რატომ მოსდით თავში ასეთი უკუღმართი ფორმით განათავსონ მაგიდაზე ვერ ვხვდები! ახსნას ვერ ვპოულობ! ხომ ლოგიკურია, რომ წესით სათვალე უნდა დაიდოს აი ასე:
ან უკიდურეს შემთხვევაში ასე მაინც:
ასეც არ არის ცუდი, თუ სათვალის დაკეცვა ძალიან გეზარება:
მეტი სილამაზისთვის შეიძლება ასეც დადო (ეს იგივეა ადამიანი რომ ზის ფეხი-ფეხზე გადადებული):
მაგრამ რატომ მაინცდამაინც ისე?!

დღეს

ჩემი ნაუშნიკები გაფუჭდა...
დინამოს თამაშს ვერსად ვუყურე...
მეგობარმა ვალიდოლი ინატრა...
რეგიონი ისევ არ ჩავაბაინდერე...
იემენელი 10 წლის ბავშვი ნუჯოოდ ალი ქმარს(!) გაეყარა, რომელმაც გააუპატიურა იგი...
ოთხმა მეგობარმა მითხრა არ გინდა სადმე გავიდეთ (აქედან სამმა ბოლო ათი წუთის განმავლობაში, გული მიგრძნობს კიდევ გამოჩნდებიან) და არ მინდა...

დღეს არა!

დღეს მეძინება!

მაგრამ მაინც რაღაცნაირად გადასარევ ხასიათზე ვარ და რატომ ნეტა? ნუუ ცოტა დეგენერატი ვარ ალბათ (გამოვტყდი!)

კარგი იყო ლაგოდეხში?

ჩემი ლაგოდეხური უიქენდის ამსახველი მასალა განვათავსე ახალ ბლოგზე. შებრძანდით: http://lagodekhitrip.blogspot.com/

happy weekend!

მოგმართავთ ყველას: საყვარლებო (სურათი 1), შეყვარებულებო (სურათი 2), რომანტიკოსებო (სურათი 3), ბავშვებო (სურათი 4), ნაშებო (სურათი 5), გათახსირებულებო (სურათი 6), ფართის მოყვარულო ხალხნო (სურათი 7), როკერებო (სურათი 8), გოთიკის თაყვანისმცემლებო (სურათი 9), მაზოხისტებო (სურათი 10), უსაქმურებო (სურათი 11), უბრალოდ უიქენდის მოყვარულო მეგობრებო (სურათი 12) და „ნაკანეც “ ბლოგერებო (სურათი 13), მე წავედი (სურათი 14) და ბედნიერ უიქენდს გისურვებთ!

„საუნდთრექი“ მზადაა!

ხოო, ისე ვიკამ თქვა დედამიწის აივანზე ვსხედვართ ახლაო, რამდენიმე დღის წინ. რაღაც მომეწონა ეს ფრაზაც და ადგილიც სადაც ვიყავით. სოლოლაკი, თბილისი, ტაბაკა, გიტარა, მზის სათვალეები და მერე საღამო.

აივანზე გამახსენდა და ყოფილა ხომ ისე, რომ ერთ აივანზე გახვალ წვიმს, მეორეზე გახვალ და მზიანი კარგი ამინდია. აი ასე ვარ ახლა! თქვენთან წვიმს და ჩემთან კარგი ამინდია...

ჩემთან კარგი ამინდია! ფილმს უნდა დავარქვა ეგრე! ხვალიდან ვიწყებ გადაღებას! ეგრე არ არის ნიკა, მარიკა, ჭუკი, ბაკო, ბექა?

temporary insanity

I'm running now.

The books are tearing their own pages,
pictures ar jumping from the wall,
trees are waiting to become the pages of the books,
or the pictures on the wall...

I'm running now.

Stars will be turned off soon,
sun will lose her light,
there will be nights without moon,
you can hear my hopeless words,
it'll be alright...

I'm running now.

The wall!

I'm...

No I can't


no dots in the end no commas no brackets just nothing

February 21, 2008 8:16 pm

Hang on this moment,

though it's a peace of time,

I can not stop it,

can only write a rhyme...

My empty pocket

will not be your best friend,

I'm gonna choke it

and see what I can spend...

I can spend some words,

they'll become your friends, or

I will play some chords,

and U might point on a door

and I'll go...

pros and cons

ძალიან საინტერესო გამოკითხვა გავაკეთე გუშინ და დღეს დილას. მინდოდა ყველა ჩემი ახლო მეგობარი გამომეკითხა, მაგრამ ვერ მოვასწარი და ვინც ჩავწერე ტელეფონში იმათ აზრს გთვაზობთ ყოველგვარი გადაკეთების (!) გარეშე! სიტყვა-სიტყვით. ხოო, მართლა, იმის თქმა დამავიწყდა, თუ რა იყო გამოკითხვის თემა: ჩემი დადებითი და უარყოფითი მხარეები! მგონი ძალიან საინტერესო გამოვიდა. კიდევ აღვნიშნავ, რომ უკეთესი იქნებოდა მეტის აზრი გამეგო. ამიტომ, ჩემი მეგობრები, ვინს ამ პოსტს წაიკითხავთ, მოხარული ვიქნები თუ კომენტარების სახით გამომეხმაურებით და ჩემს უარყოფითს (ეს უფრო მაინტერესებს) და დადებით მხარეებს ურცხვად და პირდაპირ გამიმხელთ:)))

ბესო (ბავშვობის მეგობარი):

უარყოფითი: დაიცა კაცო დამანებე თავი... შენი უარყოფითი მხარეები? ესე იგი, შენი უარყოფითი მხარე – ჯიუტი ხარ ნამეტანი! ჯიუტი, ეგ ერთი, ჯიუტი ხარ. კიდე რა. (დიდი პაუზა) არ ვიცი კაცო, ასე უცებ რა მოვიფიქრო? (ისევ პაუზა) ვსიოო რა ჯიუტი ხარ, ნუ ჩამაცივდი ეხლა! ხო გეუბნები რო ჯიუტი ხარ, ვერ ვიფიქრებ ვერაფერს, დამანებე ეხლა თავი! პიავკა ხარ (არ ვიცოდი ეს სიტყვა რას ნიშნავდა), პიავკა, ანუ კაცს რო შეუჩნდები აღარ დაანებებ თავს. კიდე რა? (პაუზა). კიდე მელოტი ხარ. ვსიო დამანებე ეხლა თავი.

დადებითი: მარიაჟი ხარ. ეგ უარყოფითია თუ დადებითი? ბევრს ბლატაობ. კიდე რავი. რა გითხრა, დამანებე კაცო თავი! მექალთანე ხარ? ეგ დადებითია? ვსიო, არაფერი.

რუსლანი (ბავშვობის მეგობარი):

უარყოფითი: უარყოფითი არის ის რო არის ცოტა მელოტი . სხვა? კიდე ის არის უარყოფითი, რო ამ კაცზე უარყოფითს ვერაფერს იტყვი და კაროჩე რაა. ვაახ! ვერ ვამბობ!

დადებითი: დადებითი ძალიან ბევრი. საყვარელი პიროვნებაა. სექსუალური (ამან დაგლიჯა!), საკმაოდ (ამანაც დაგლიჯა). ყველაფერი დადებითი აქ ადამიანს და ყველას უყვარს.

პაატა (მეგობარი, თანამშრომელი):

უარყოფითი: რა გინდა? დამანებე ეხლა თავი. ხო კაი რა გითრხა: მელოტი ხარ, თვითდარწმუნებული იდიოტი ხარ, მეტი რაღა ვთქვა ჰა! კაი კაცი ხარ მაინც რა. დილაა ჯერ ყავა დავლიო, დამაცადე და მოვიფიქრებ! რა ვთქვა? ჰო! მამაშენს არა სცემ პატივს, *** ხარ! ამას თუ ვერ დაწერ, მაშინ **** ხარ! კიდე ცუდი რა ვთქვა ეხლა არ მახსენდება!

დადებითი: ჭკვიანი ბიჭი ხარ, ცოტა აქტიური რო იყო უფრო მეტს მიაღწევდი, ტრაკდაწეული ხარ, ხოო. ჭკვიანი ბიჭი ხარ, მაგრამ ზარმაცი ხარ. უნდა მიდგე-მოდგე ხალხი შეაწუხო. ტვინი გიმუშავებს, გეზარება ხოლმე რაღაცის გაკეთება, მაგრამ თუ გააკეთებ ხოლმე კარგად აკეთებ. ხო, ისა გაქვს, მმმ, ნიჭი გაქვს კიდე, რო ბევრი ილაპარაკო და ხალხი დააბოლო, რამდენად გამოგდის არ ვიცი, მაგრამ ნიჭი გაქვს. ჰოლანდიაში მიდიხარ კიდე, ეს პლიუსია თუ მინუსი ამას ვერ ვიტყვი ეხლა, რა ვიცი შენ თვითონ გადაწყვიტე! კიდე რა შემიძლია ვთქვა, აი ყავას დავლევ და მერე შემეკითხე, კარგი.

ნიკა (მეგობარი, თანამშრომელი):

უარყოფითი: რა შუაში ხარ? აუ რა ვიცი ეხლა? მაგარი ძნელი საბაზროა... წადი შე მელოტო შენა! ხო რა ვიცი, დეგენერატი ხარ! ბოროტი ადამიანი ხარ, ძაან გიყვარს გოგოები და ამწარებ შე მათხოვარო შენა. ბიჭო რა ვიცი? არ ვიცი მეტი ძმაო, შენი ცუდი მხარეები რამე გამორჩეული.

დადებითი: კაი როჟა ხარ. და მელოტი ხარ კიდე. მეტი რა გინდა?

გუშინწინ

გუშინწინ კარგი დღე იყო.


ჩემმა მეგობარმა ცოლი მოიყვანა.


ცოლი არ მოუყვანია, ნიშნობა ჰქონდა.


ნიშნობაც არ ჰქონდა და „ვაბშე“ ეს წყვილი ჯერ წყვილიც არ არის, ანუ ერთად არ არიან ჯერ, მაგრამ ამ ხუმრობა-ხუმრობაში გადავწყვიტეთ (სკაიპი კონფერენციაში: მე, გელამ (სიძე), თათამ (პატარძალი), ეკამ (თათას დაქალი და მეჯვარე) და ნიკამ (მე და გელას მეგობარი და გელას მეჯვარე), რომ თათა და გელა შეუღლებოდნენ და ჯერჯერობით „ნიშნობა“ ჰქონოდათ.


ჰოდა, ეს ხუმრობა (ნიშნობა) შედგა ერეკლე მეორეს ქუჩაზე აგორაში. ჩვენ ხუთნი ვიყავით და ბევრიც „ვიხუმრეეთ“. მე თამადა და ამავდროულად მღვდელიც გახლდით (აბა ვიღაცას ჯვარი ხომ უნდა დაეწერა?). სათამაშო ბეჭდებიც გაცვალეს.


მე კიდევ ეკასთან ვაქტიურობდი ძალიან, რომ გელასაც კომფორტულად ეგრძნო თავი თათასთან.

ქვემოთ სურათებზე:

1. საყვარელი (მომავალი) წყვილია (I hope so:)) თათა და გელა.

2. ნიკა.

3. მე და ეკა (არაფერი იფიქროთ just friends - I swear!).

4. სადაც არ უნდა წავიდე ყველგან ტამტამზე დაკვრას ითხოვენ ჩემგან

Scholarship

იჰაააააააააა! 5 000 ევროზე მეტი დამიკლეეეს!

დღეს სამსახურში მოწყენილობაა!:)

ამათ შეხედე! მე გულმოდგინედ ვეტაკე თავს დაყრილ საქმეებს და ესენი... მოიწყეს ხანგრძლივი შესვენება... ტოჟე მნე მინისწერსტვა იუსტიციი:)))

P.S. არა, ჭამის მერე მართლა კარგია ძილი...

summer

თვალი გავახილე, მობილური ჩავრთე, ხელპირი დავიბანე, წვერი გავიპარსე, წყალი გადავივლე, ჩავიცვი, ყავა დავლიე და გავიღვიძე...
მოვედი სამსახურში და ისევ დავიძინე...
ზაური შემოვიდა, იმერეთი შემოიტანა და ისევ გავიღვიძე... 29 აქტია, ძირითადად ბიუჯეტები და სარგოებია და 1 კვირაში მოვრჩები... აჭარაც მალე ჩამოვა... ღმერთო ჩემო! ვის აინტერესებს? მაგრამ რა ვქნა, რომ ამის კეთება უკვე მეც მაგრად აღარ მაინტერესებს? ბლიინ (მეტი კორექტული ბილწსიტყვაობა არ გამახსენდა) სამი წელი გავიდა უკვე! რომ ჩამოვალ ამ საქმეს აღარასოდეს გავაკეთებ!